[TRANSKRYPCJA] – 01 Ale o co chodzi?

Wszystko zaczęło się kilka tygodni temu, jak mój serdeczny przyjaciel Aro podesłał mi jeden odcinek podcastu z pytaniem ‘Czy to prawda?’ Podcast dotyczył naszych wewnętrznych talentów i tego, jak to wszystko wpływa na nasze zaangażowanie. I wtedy doznałam eureki. To była właśnie ta forma, która mi odpowiada. Bo pomysł, żeby dzielić się moją wiedzą, moimi przemyśleniami czy doświadczeniem kiełkował we mnie już od dawna. Tylko nie wiedziałam, jaką formę wybrać. Kilka lat temu stwierdziłam, że zrobię bloga. Nawet stworzyłam go. Nazywał się ‘Podaję dalej’. Chodziło w nim o to, żeby właśnie robić to, co lubię najbardziej. Czyli dzielić się wiedzą. No ale napisałam jeden artykuł i nigdy tego bloga nie opublikowałam. No i tak sobie myślałam ciągle, ‘Co tu zrobić’. Bo z jednej strony uwielbiam się uczyć. Z drugiej strony uwielbiam się dzielić tą wiedzą i oprócz tego bardzo lubię pomagać ludziom. I pomyślałam sobie, że znajomym sprzedaje różne pomysły, ale tego ciągle jest za mało. Nawet czasami udało mi się napisać jakiś artykuł i go opublikować. Ale to ciągle było dla mnie za mało. No i właśnie, dzięki Arkowi stwierdziłam, że ta forma to jest właśnie to. I potem co zrobiłam? To, co robię najczęściej. Ponieważ jestem perfekcjonistką, to stwierdziłam ‘OK, to jest nowy projekt podcast’. Muszę zacząć się uczyć tylko… Jak w ogóle ogarnia się te podcasty? No więc zapisałam się na kurs online. Przesłuchałam kilka podcastów na ten temat. Zaczęłam czytać, uczyć się, rozmawiać z moim szwagrem Michałem, który jest dźwiękowcem. Jak przygotować przestrzeń, jak wszystko zrobić, łącznie z tym, jakie zrobić intro, jakie zrobić outro. No nie wiem, no po prostu siedziałam, siedziałam i rozkminiałam wszystko. I w pewnym momencie doszłam do wniosku, że właśnie to, co teraz robię, to już jakby projekt trwa kilka tygodni. I doszłam do wniosku, że to co teraz robię to jest prokrastynacja, po prostu w idealnej postaci. Może jest wam znany ten termin. To jest coś takiego, kiedy robimy wszystko dookoła, byleby nie robić tego, tej konkretnej rzeczy. I tak to cały czas oddalałam i oddalałam, i oddalałam i robiłam naprawdę wszystko dookoła. Zrobiłam ten kurs, już wiedziałam, jak mam przygotować dźwięk, jak przygotować przestrzeń do nagrywania. Tak, wymyśliłam tytuł, zarezerwowałam domenę, zrobiłam nawet projekt okładki. Dogadałam, już będziemy kręcić dżingiel i tak dalej, i tak dalej. Ale w pewnym momencie tego wszystkiego było tak dużo i tej wiedzy na temat tego, jak tak podcasty robić, jak mówić, w jaki sposób przekazywać te informacje, jak ćwiczyć głos i w ogóle. I tego się zrobiło tak dużo, że po prostu się czułam mega przytłoczona w tym momencie. No ale dobrze, już stwierdziłam ‘Dobra, nie będzie tak jak z blogiem. Tym razem po prostu usiądę i zacznę to robić’. Czuję się przytłoczona – trudno, muszę zacząć. I nagrałam swój pierwszy teaser, który miał być 3 minutowy, maks. 3 minuty. Nagrałam pierwszy, odsłuchałam – masakra. Nagrałam drugi – masakra. I każdy kolejny to było… Technicznie było coraz lepiej. Natomiast jeśli chodzi o formę i przekazanie – no katastrofa. Zaczęłam prostu przekazywać te informacje wszystkie, w taki sztywny sposób, no że się załamałam i doszłam do momentu, w którym stwierdziłam ‘Dobra, trudno, olewam ten podcast’. Wydałam kasę na kurs, czas i tak dalej, ale trudno, to po prostu nie jest dla mnie. A potem stwierdziłam, że to jest dokładnie to, co ja bardzo często robię. I to czego próbuję się oduczyć, czyli właśnie mój perfekcjonizm. To znaczy, zrób cokolwiek, niech to będzie ‘good enough’. I puszczaj to w świat. Więc siedzę teraz, nie w moim super studio, które mi przygotował Michał, tylko siedzę zamknięta w sypialni z mikrofonem w szafie, otoczona poduszkami, bez przygotowania, bez ćwiczenia głosu i robienia tony notatek. Po prostu siedzę i nagrywam. Chcę, żeby to było ‘good enough’. Chcę po prostu zacząć to robić, bo myślę, że to może być fajne i wartościowe.  

No dobra, ale zasadzie może od początku, o co tu chodzi? Co to ma być za podcast i co ja chcę wam przekazać? Mówiąc bardzo w skrócie, chciałabym rozmawiać o dobrostanie zawodowym. Czyli o takim ogólnym zadowoleniu z pracy. Z zawodu, Jestem HRowcem, zajmuje się wszystkimi procesami jakie są w HR i te, które są też obok powiedzmy HRu. Jak na przykład Społeczna Odpowiedzialność Biznesu (CSR). No i tak, to jakby to co łączy wszystko, wszystkie nitki w mojej pracy opiera się na tym, że czy to dotyczy kandydata, czy to dotyczy pracownika; staram się stworzyć po prostu lepsze miejsce pracy dla każdej tej osoby. Czyli nawet jeśli prowadzę rekrutacje to, i nie wiem, i mam kandydata, któremu muszę podziękować, to staram się to zrobić w taki sposób, żeby ten proces rekrutacyjny był najlepszy dla tego pracownika. I z racji tego, że pracuję już kilkadziesiąt lat w HR. Z racji tego, że pracowałam w różnych branżach, bo pracowałam i w małych firmach takich rodzinnych i wielkich korporacjach i w powiedzmy prawie, że państwowych korporacjach, poprzez międzynarodowe korporacje i startupy. No to mam ogląd na to, jak ogólnie wyglądają potrzeby pracowników. Znalazłam wspólny mianownik. Ponadto, bardzo dużo rzeczy testowałam na sobie, poza tym, że jestem HRowcem, jestem psychologiem, więc też tę wiedzę psychologiczną przekładam na pracę codzienną. Poza tym, że tą wiedzę psychologiczną wykorzystuje na co dzień, to kilka lat temu skończyłam kurs na coacha. To jest też bardzo ciekawa historia, o której mam nadzieję, że wam opowiem w którymś odcinku, bo należę do tych osób które były ‘anty’. Więc postanowiłam jak wilk w owczej skórze – przyjść i się przekonać, bo wychodzę z założenia, że zanim zacznę coś hejtować, to powinnam to dobrze poznać i wtedy dopiero wyrobić sobie zdanie. No ale to o czym bym chciała tutaj mówić, to o różnych rzeczach, które dzięki mojemu doświadczeniu i dzięki tej wiedzy mogą wam się przydać, które poprawią wasz dobrostan zawodowy, które wdrażając możecie wykorzystać do tego, żeby, żeby po prostu pracowało wam się lepiej. I może to dotyczyć różnych tematów, bo chce poruszać i tematy typowo HRowe, czyli na przykład odwieczne pytania: 

• ‘Jak przygotować swoje CV’ albo  
• ‘Jak przygotować się do rozmowy rekrutacyjnej?’, czy  
• ‘Jak przygotować się do rozmowy o podwyżkę?’;  

poprzez rzeczy, które są bardziej z pogranicza mojego wykształcenia, czyli psychologii, na przykład: 

• ‘Jak typy osobowości wpływają na nasze preferencje co do zawodu?’ I w ogóle,  
• ‘Co to są te typy osobowości?’,  
• ‘Jak się komunikować z różnymi typami?’,  
• ‘Jak się dogadywać z ludźmi, którzy mogą być trochę inni niż my?’  

Poza tym chciałabym też trochę mówić o takich rzeczach, które mogą wpływać na produktywność. Nie wiem, nie znalazłam przyznam szczerze lepszego słowa na to. Ale chodzi o dawanie różnych usprawnień, które mogą pomóc. Natomiast poza tymi rzeczami, które są związane z moim wykształceniem i zawodem; prywatnie jeszcze jestem joginką, czyli praktykuje jogę już od kilku lat. I przyznam szczerze, że dopiero w momencie, kiedy zaczęłam rozwijać się jeszcze tutaj w tym obszarze; zobaczyłam, że to jest coś, co jest mega ważne, a w ogóle o tym nie myślimy w kontekście dobrostanu zawodowego. To znaczy nasze ciało i dodatkowo otoczenie, czyli na przykład to w jakim miejscu siedzimy, jakie mamy światło, jakie zapachy i wszystko dookoła. To co jest dla mnie ważne to to, żeby wam przekazać, że myśląc o dobrostanie zawodowym, o zadowoleniu z pracy, nie możemy myśleć tylko o powiedzmy naszej karierze, o naszym zawodzie. Musimy myśleć o sobie jako o całości. Bo idąc do pracy, nie jesteśmy tylko swoim zawodem. Jesteśmy człowiekiem i to, czy na przykład się wyspaliśmy; to czy pamiętamy o tym, żeby pić wodę; czy siedzimy w jakiejś niewygodnej pozycji; czy mamy dostęp do światła dziennego? To wszystko są rzeczy, które wpływają na to, jak my się czujemy w tej pracy. Nie tylko nasz szef, nie tylko nasze zadania, nie tylko nasze stanowisko, które mamy wpisane w stopce w mailu. Bo my jesteśmy całością. I mój plan na ten podcast jest taki, że będę wam opowiadać o rzeczach, które, które są z różnych obszarów. Wszystko, żeby tak, no nie wiem, żeby to jakoś ułożyć, żeby mi się to spinało. Opracowałam jako model. Który dotyczy dobrostanu zawodowego. I ten model składa się z 5 obszarów. Jest to obszar kariera, w którym będę poruszać właśnie takie rzeczy typowo powiedziałabym HRowe. Jest obszar relacje i tu chcę mówić pewnie w większości o rzeczach takich z pogranicza psychologii, czyli właśnie o typach osobowości, jak się komunikować z różnymi osobami i o tego typu rzeczach. Jest obszar produktywność. W tym obszarze chce mówić o rzeczach, które mogą nam pomóc zwiększać naszą, no właśnie naszą produktywność. Pomagać nam realizować różne zadania szybciej, sprawniej, z mniejszym obciążeniem dla nas, w sposób łatwiejszy. Czyli na przykład stosowanie zasady ‘good enough’. Będzie też obszar, który nazywam otoczenie. I w tym obszarze chodzi mi przede wszystkim właśnie o miejsce takie fizyczne, w jakim siedzimy. Czyli chociażby to, ‘Czy mamy właśnie dostęp do światła dziennego?’, ‘Jak mamy zorganizowaną przestrzeń przy biurku?’ – jeśli siedzimy przy biurku. No i takie różne rzeczy, które są związane z otoczeniem. I obszar ciało. Ciało, czyli to, o czym powiedziałam, nasza nierozłączna część, która, gdzie byśmy nie byli, to to ciało jest z nami.  

Najważniejszą rzeczą tego całego modelu, jest to, co otacza te wszystkie obszary. I to jest samoświadomość. I właśnie w ramach tego podcastu, chcę się z wami dzielić wiedzą praktyczną, wiedzą teoretyczną, ale w taki przyjazny sposób i różnymi narzędziami, które będą wam pomagać, zwiększać tą samoświadomość. Wychodząc od samoświadomości, będziecie w stanie rozumieć różne rzeczy, które zachodzą, różne procesy, które, które zachodzą w waszej głowie, w relacjach, w waszej pracy. Po to, żeby móc to usprawnić, żeby wdrażać realne zmiany, które będą poprawiać właśnie wasze zadowolenie z pracy.  

Natomiast, poza tym, że to będą najczęściej takie odcinki, w których będę tylko ja, to chce jeszcze zapraszać gości. I przyznam szczerze, że właśnie te kilka tygodni temu, kilka tygodni temu jak Aro do mnie napisał. Po prostu doznałam takiego olśnienia, że rozpisałam plan na kilkadziesiąt podcastów i listę osób, które bardzo bym chciała zaprosić, żebyście mogli usłyszeć, co mają do powiedzenia. Naprawdę mam super ludzi wokół siebie, którzy mają olbrzymią wiedzę, dzięki którym otworzyłam oczy na tyle rzeczy, o których sobie w ogóle, no nie zdawałam sprawy, w ogóle nie myślałam o nich. Bardzo bym chciała, żebyście wy też mieli taką szansę. Więc będą też goście. Chciałabym, żeby ten podcast regularnie się pojawiał, dlatego narzucam sobie okres co 2 tygodnie, w poniedziałek. Czyli co 2 tygodnie w poniedziałek możecie się spodziewać nowego odcinka, w którym będę albo sama, albo moi goście, będziemy opowiadać o różnych fajnych rzeczach.  

Mam nadzieję, że moja wypowiedź na tyle was zainteresowała, że jednak spotkamy się za 2 tygodnie na pierwszym oficjalnym odcinku podcastu ‘Zawód Człowiek’. Jeśli was zainteresowało to, o czym opowiadałam, to udostępnijcie to, powiedzcie znajomym. I widzimy się za 2 tygodnie. Bardzo wam dziękuję, trzymajcie się ciepło. Maria Gembarzewska Truong. Było mi bardzo miło was gościć, do usłyszenia.